Poluostrvo Halkidiki
Poluostrvo Kassandra nalazi se na zapadnoj strani Halkidikija i njegov je prvi „prst“. Prema legendi, ime je dobilo po Kasandrosu, kralju Makedonije u drevno doba. Poluostrvo ima kulturno nasleđe iz starogrčke i vizantijske ere. Dugo je više od 50 kilometara a široko oko 10 km. Uzvišenja na Kasandri ne prelaze 400 metara i središnji deo poluostrva je pokriven vinogradima i maslinjacima. Krase ga dugačke peščane plaže, kristalno bistro more i borove šume.
Na području današnjeg grada Nea Kalikratia, kralj Makedonije Antionos Gonatas izgradio je grad po imenu Antigona koji je ubrzo postao centar i katolika i varvara. Na svega nekoliko kilometara udaljenosti od Nea Kalikratie, prilikom iskopavanja pronađen je jedinstveni srebrni kovčeg koji se danas nalazi u arheološkom muzeju u Solunu. Ovaj sarkofag sa isklesanim figurama je dokaz koji spaja Stari i Novi zavet. Ova oblast se povezuje i sa imenom Ammon Zeusa.
Naročito interesovanje zaljubljenika u arheologiju izaziva kanal Potidea koji spaja dva zaliva: Satonic (Temaikos) i Toroneos. Antička Potidea je onovana 600 pre n.e. u korenu poluostrva Palini. Kako se da zaključiti i iz samog imena, zaštitnik grada je bio Posejdon. U toku ratnog pohoda Kserksesa protiv Grčke 480. pre n.e. grad je nakon opsade poražen. Godinu dana kasnije je sakupio svoje snage i odbranio se od opsade Atavaza. Iste godine je bio jedini grad u Makedoniji koji je zajedno sa ostalim grčkim gradovima učestvovao u borbi Plateja. Godine 349-8 pre n.e. grad sledi sudbinu ostalih gradova na Halkidikiju i uključuje se u Makedonsku kraljevinu. Nakon otprilike 40 godina napuštenosti, godine 316 pre n.e. Kasandros gradi na mestu Potideje novi grad kojem daje svoje ime Kasandrija. U periodu koji sledi sve do okupacije Makedonije od Rimljana (168. god. pre n.e.) Kasandrija se razvila u jedan od najsnažnijih gradova u Makedoniji. Najverovatnije je u ovom periodu izgrađen i kanal, koji je olakšao plovidbe, tako da je dao podsticaj trgovini i ekonomskom razvoju. Godine 168 pre n.e. grad se potčinio Rimljanima i upoznao novi procvat. Kraj razvoja grada vezanje sa napadima Huna koji su 540. godine izvršili invaziju u Makedoniju. Tako, i pored svih pokušaja Justinijana u XIV veku, izvori govore o potpunom pustošenju grada. Njegovu je tvrđavu, značajnu za bezbednost čitavog poluostrva, popravio 1407. godine Ioanis Paleologos, a kasnije i Venecijanci. Godine 1430. grad se potčinio Turcima. Ustankom iz 1821. stara utvrđenja se popravljaju i ponovo koriste, dok se smatra da je u istom periodu izvršeno novo otvaranje kanala. Godine 1821. u tvrđavi se nalaze pobunjenici sa Halkidikija koji se snažno bore pre „uništenja Kasandre“, poznatog holokausta čija se godišnjica uz veliku svečanost obeležava svakog 14. novembra. Izgradili su ga u VII veku pre n.e. Korinćani tamo gde je nekad postojao grad Palini, a zbog svog izuzetnog položaja, postao je snažan. Bio je jedini grad na Halkidikiju koji je učestvovao u borbi Palijaca, a ime mu je zapisano na Bakrenom tronošcu koji su pobednici posvetili Bogovima.
Jedan od najznačajnijih hramova koji je otkriven na Halkidikiju je taj Zeusa Amona, koji je otkriven 1969. prilikom izgradnje hotela, kada je došlo do delimičnog uništenja osnove (kripida) hrama. Arheološka ispitivanja koja su nastavljena u narednim godinama, 1970.1971. i 1973. pokazala su da su na ovom delu poluostrva Kasandra u drugoj polovini VIII veka pre n.e., kolonisti iz grada Afitis sa Evije podigli hram Dionisu kojeg su obožavali zajedno sa Nimfama, u pećini ispod stene na jugozapadnom obronku sela. Obožavanje u pećini , gde su vernici dolazili uklesanim stepeništem, nastavilo se i tokom narednih vekova sve do II veka pre n.e.
Na ravnici,u severnom delu sela, podignut je pred kraj V veka pre n.e. hram boga egipatskog porekla Zeusu Amona. U početku, pred kraj V veka pre n.e. sagrađen je kameni oltar, a kasnije u drugoj polovini IV veka pre n.e., pored oltara je sagrađen hram dorskog stila okružen stupovima sa kamenim pervazom (gornji deo), koji je krajem III i početkom II veka pre n.e., nakon štete koju je hram doživeo, zamenjen mermernim. Krov su krasili glineni crepovi, reljefni i ofarbani. Hram je moguće projektovati zahvaljujući arhitektonskim elementima koji su pronađeni. Tokom rimskog perioda (I-II vek n.e.) hram je iznova građen, od njegovih materijala su sagrađeni na južnom, užem delu dve stepenaste građevine (kerkide), dok je između njih na starom oltaru sagrađen novi, manji oltar. Vernici su verovatno sedeći na otvorenom prostoru, pratili događanja. Na osnovu arheoloških nalaza da se zaključiti da je rimski period hrama trajao sve do perioda naslednika Konstantina Velikog, kada je najverovatnije hram potpuno uništen. Deo staro-hrišćanskog kupatila koje iskopano na severnom kraju sela, verovatno je u vezi sa nastavkom obožavanja u prvim hrišćanskim vekovima, kao i u kasnijem srednje-vizantijskom periodu. Napuštanju hrama sledilo je razgrađivanje ruševina od strane monaha ruskog manastira Pantelejmon, čijoj je parohiji pripalo ovo područje.